Sielski krajobraz… taka zbitka słowna, kiedy widok jest piękny, ale nie wiadomo, co o nim powiedzieć. O Willi Słonecznej w Dębowcu i jej okolicach wiemy, co chcemy napisać, ale malując obraz tych pofalowanych wzgórz, gdzie jasnożółty rzepak przecina błękit stawów i zieleń pól i lasów, i tak musimy zacząć od jego „sielskości”.

Płaskowyż Bolaven – kraina mniejszości, deszczowców, słoni, kawy i wodospadów, był celem naszego przyjazdu do Pakse. A że chwilę wcześniej policzyliśmy, jak mało czasu zostało nam do powrotu do Warszawy, to po raz pierwszy zaczęliśmy się naprawdę spieszyć i łykać atrakcje w iście japońskim stylu. Oczywiście, łykaliśmy je na skuterach!

Pomorze wbrew nazwie ciągnie się daleko, nawet prawie 150 kilometrów w głąb lądu. I jak tu się dziwić, że wedle wiedzy potocznej, Szczecin leży nad morzem…? Tymczasem Pomorze Zachodnie ma też sporo do zaoferowania daleko od piaszczystych plaż. Tak dużo, że te niecałe dwa dni, które mieliśmy na zwiedzanie, wydają się mgnieniem oka.

Zawsze myśleliśmy, że parki rozrywki to miejsce nie dla nas. Tłumy, kolejki, hałas. Na wizytę w Juraparku w Krasiejowie skusiliśmy się więc z obawami, mimo że uwielbiamy dinozaury. Okazało się, że nie mieliśmy się czego bać i podobało się zarówno nam, jak i dzieciakom. Szkoda tylko, że na wizytę mieliśmy ledwie kilka godzin, skoro atrakcji starcza na cały dzień. Albo nawet i dwa.

Czasem w życiu bywa tak, że człowiek wpada w wir pracy, obowiązków, przytłacza go pogoda, biurokracja, złe wiadomości i nieżyczliwi ludzie, i zaczyna mu się wydawać, że już nigdy nigdzie nie wyjedzie, że już zawsze będzie przemierzał tylko zbyt dobrze znane trasy dom-praca i dom-szkoła-przedszkole, do końca życia będzie widywał własne dzieci tylko w lusterku wstecznym samochodu albo w łóżku, gdy już zasną i żywił się ich niedojedzonymi drugimi...