Vang Vieng raczej nie jest oczywistym celem rodzinnej podróży. Bardziej nadaje się dla młodocianych Australijczyków lubiących się zabawić – główną atrakcją do niedawna był tam spływ rwącą rzeką na oponie, podlewany dużą ilością alkoholu. Wieczorami z kolei miasto podobno zamienia się w jedną wielką imprezę. Ale Vang Vieng mocno się już zmieniło.
Czytaj dalej
Jeden samochód, jedna przyczepa, dwoje dorosłych, dwoje dzieci, sześć miesięcy, 16 parków narodowych, prawie 30 stanów, prawie 40 tysięcy kilometrów. Jeśli chcecie poznać historię tego wyjazdu, to poniżej macie ją ułożoną od pierwszego do ostatniego dnia. Miłej lektury!
Czytaj dalej
Do Thakhek wybieraliśmy się trochę jak sójka za morze. Tak nam dobrze było u Marysi i Toma w Wientianie. W końcu, po tygodniu uznaliśmy taktownie, że nie powinniśmy już dłużej nadużywać ich gościnności. A poza tym czekała na nas nasza największa do tej pory skuterowa wyprawa!
Czytaj dalej
Do zamku w Krasiczynie dojechaliśmy późnym wieczorem. Posiadłość była praktycznie wyludniona. W Wielki Piątek najwyraźniej zamki nie przyciągają zbyt wielu klientów. Ale ta pustka, wygaszony dziedziniec, cienie i niosące się pustymi korytarzami echo pozwoliły poczuć nam klimat Krasiczyna.
Czytaj dalej
To był dzień, który omal nie wprawił nas w skuterową dumę! Dojechaliśmy mniej więcej tam, gdzie planowaliśmy. Zrobiliśmy całkiem sporo kilometrów, a po drodze nie ominęliśmy praktycznie niczego. Były i widoki, i skuterowe wyzwania. Było też chłodno, co dało nam do myślenia, że chyba jednak nie do końca dobrze się spakowaliśmy…
Czytaj dalej
Lubimy aktywny wypoczynek, mobilność, codzienne nowe widoki. Ale po miesiącu czy dwóch w drodze marzy nam się też spacer po rajskiej plaży, chatka z widokiem na ocean, kilka spokojnych dni, skakanie z dzieciakami przez fale, zachód słońca nad wodą. Najlepiej, żeby do tego było spokojnie, niezbyt drogo i ciekawie. Brzmi nierealnie? Pewnie, że tak. Dlatego trudno się dziwić, że Koh Chang nie dorosło do tych oczekiwań.
Co zrobić, kiedy brak jest czasu, by wyjechać? Można zafundować sobie podróż do krainy… wyobraźni. Idealnym miejscem do umysłowych wycieczek są domy zagadek i escape roomy. My pierwszy raz zawędrowaliśmy do takiego miejsca z okazji imprezy urodzinowej Maćka. I nie żałujemy.
Sierpniowe słońce grzało zaskakująco mocno. Pilica wiła się niespiesznie, niosąc z nurtem kolorowe kajaki. Raz na jakiś czas ktoś wyskakiwał i brodząc w wodzie po kostki przeciągał kajak z mielizny w nieco głębsze rejony. Dzieciaki pluskały się beztrosko w ciepłej jeszcze rzece a my wygrzewaliśmy stare kości łapiąc ostatnie promienie lata. Weekendowy spływ Pilicą okazał się idealnym pomysłem na końcówkę wakacji.
– Eee, po co Wam tyle wioseł, przecież ta mała i tak nie da rady wiosłować – zażartował ktoś widząc jak pakujemy się do kajaka. Uwaga rzucona bez cienia złośliwości, a nawet z przymrużeniem oka, na Kalinę zadziałała jak płachta na byka. Co? Ja nie dam rady? – zdawały się mówić zadziorne iskierki w jej oczach. I już było wiadomo, że kto jak kto, ale ona – Kalina – z Bzurą sobie poradzi.
Wyjazd do Gdyni miał program skrojony prawie wyłącznie pod młodsze cztery stopy. Jeśli nas czasem czytacie, to wiecie zapewne, że raczej unikamy niebezpiecznego nagromadzenia „rodzinnych” atrakcji. Jednak tym razem większość czasu (poza „bonusem” na zakończenie weekendu) całkowicie oddaliśmy Maćkowi i Kalinie. A Gdynia okazała się być miejscem wyjątkowo dziecioprzyjaznym.
Są takie weekendy, kiedy niby już lato, a jeszcze nie wakacje, już by się gdzieś dalej pojechało, ale akurat nie za bardzo możemy się wyrwać na dłużej i w żadnym razie chce się nam spędzać pół dnia w podróży. I wtedy warto rozejrzeć się po najbliższej okolicy, bo może okazać się, że przygoda czai się za rogiem. W ten sposób pewnej czerwcowej soboty trafiliśmy do Sochaczewa.
Krople deszczu miarowo uderzały w bulgoczącą powierzchnię. Znad ciepłej wody unosiła się para, zasłaniając góry lekką mgiełką. Z jednej strony nieba zachodzące słońce nieśmiało przebijało zza chmur, z drugiej wciąż było zasłonięte ciężkimi stratusami, na tle których malowała się wyraźna, siedmiokolorowa tęcza. Było tak pięknie, że aż trąciło kiczem. Tak rozpoczął się nasz weekend w Wiśle.
